Artiest info
Website
Myspace
OSPEL - 05/05/12

Stel je voor: je bent op tour in Europa, en op weg naar je laatste bestemming. Op het moment dat je aankomt, heb je al meer dan 8 uur in de tourbus gezeten. En onmiddellijk word je overvallen door journalisten, en een radiomaker. Om nog maar te zwijgen van al die andere mensen die je trailer in- en uitlopen op dat moment. Zo ook bij Aaron Moreland en Dustin Arbuckle op zaterdagavond 5 mei. Tijdens het interview vervangt Aaron Moreland de snaren van zijn cigarbox-gitaar. Dat had hij wel eerst vriendelijk gevraagd. 's Mans aandacht was dus meer gericht op snaren en knijptangen dan op het uitgebreid beantwoorden van vragen. Wat we hem helemaal niet kwalijk nemen. Hem aan het werk zien bij deze ambacht was ook best leuk. Aaron Moreland en Dustin Arbuckle zijn bovendien niet echt filosofen als het over hun muziek gaat. Muziek is een gevoel. En meer kunnen ze daar niet over kwijt.

 
Hoe was de tour in Polen? Ik wist helemaal niet dat dat land zo van de blues hield.  
Dustin – 't Was echt fantastisch! Jawel hoor, Polen is een echt bluesland, laat daar geen twijfel over bestaan. We zijn er nu tweemaal geweest, ze zien ons daar echt graag komen!

Aaron, waarom heb je ervoor gekozen om het album zelf te producen?
Aaron – Niemand wist hoe ze juist met onze muziek moesten omgaan. Dus de beste optie was om het dan maar zelf te doen.

'Just a dream' is bijna een Black Crowes song. En Dustins' stem lijkt heel erg op die van Chris Robinson.
Aaron – Wel, je bent zeker niet de eerste die dat zegt!
Dustin – Ik vind dat een groot compliment, want hij is een heel goede zanger. Klinken als Chris Robinson was echter niet mijn doel. Maar het lied heeft wel heel duidelijk een Black Crowes vibe en we zijn grote Black Crowes fans, dus ... 

Steve Cropper is een van de opvallende gastartiesten op dit album. Hoe zijn jullie hem tegen het lijf gelopen?
Aaron – We waren samen op een trouwfeest, en we begonnen wat te babbelen. Hij is echt een heel toffe vent, heel relaxed, totaal geen kapsones. We waren niet echt uit ons lood geslagen.
Dustin – Alsof je met je beste vriend over Ottis Redding-songs praat (lacht).
Aaron – Juist! En toen zond hij ons dat lied 'White Lightnin'', hij dacht dat we dat wel leuk zouden vinden. Het leef vanzelfspreken dat we het samen met hem zouden opnemen.

Waarom die cover van 'Heartattack and Vine'? Jullie versie is heel verschillend dan het origineel, alsof het de 21st eeuw werd ingetrokken. 
Dustin – Bedankt! Dat arrangement kwam uit een bluesjam. Een paar jaar geleden was dat, op het einde van een lang optreden. Ik begon het gewoon te zingen, en het werkte perfect bij wat we speelden.
Aaron – Het was puur toeval. We wilden het niet met opzet coveren, maar het gebeurde gewoon.

Gypsy Violin geeft mij dan weer een Jim Morrison/American Prayer-gevoel. Maar heeft het lied ook een betekenis?
Aaron – Dat was alleen maar een poging om onszelf wat te amuseren.

En de tekst is totale onzin?
Aaron – Alleen wij weten waar het over gaat. Het zijn gewoon losse flarden, stukjes zinnen.
Dustin – Er zitten zelf teksten bij van een zigeuner jazzplaat die in de studio lag. Het is een beetje een inside joke. Die dan ook nog eens op de cd belandde. Maar we vinden het wel leuk om iets raars op elk album te zetten, om onszelf te amuseren en om het publiek te laten raden (lacht).

Hoe schrijven jullie? Samen, of apart?
Aaron – Op heel veel verschillende manieren. Meestal schrijf ik de muziek, en Dustin de melodie en de teksten. Er is geen 'unieke' manier om songs te schrijven, heel veel dingen komen uit repetities, als een jam. En als we geluk hebben, herinneren we het ons achteraf nog (lacht).
Dustin – Gelukkig hebben we nu allemaal telefoons met recorders, dat helpt heel wat!
Aaron – Ja, de moderne technologie heeft alles veranderd (lacht).

Aaron, ik heb ergens gelezen dat je nooit uit Kansas wegwil. Waarom?
Aaron – Wel, het is een fantastische plaats om kinderen groot te brengen, het is er nog goedkoop wonen en leven. Het weer is niet altijd goed, da's een minpuntje. Maar het is mijn thuis. En ik denk er niet aan om er weg te gaan.

Aaron, wat is je favoriete gitaar? En moet je in een speciale bui zijn om de cigarbox te bespelen?
Aaron – Ik ben gek op Gibson, maar ik heb ook een Fender Telecaster. Ik ben gewoon een gitaarfreak. En ik hoef niet in een speciale bui te zijn om de cigarbox te bespelen, soms is het meer 'toepasselijk' dan anders. Als we op een stille en rustige plaats spelen, dan gebruik ik hem niet, want het is nogal een luid instrument.

Waarom Deltablues? Er zijn zoveel andere genres in blues ...
Aaron – Het voelt juist aan. En gemakkelijkst om te spelen. Dat is alweer zoiets wat moeilijk uit te leggen is. Het is een gevoel. Ik hou van verschillende soorten muziek, maar de stijl die ik ontwikkelde als muzikant ligt het dichtst bij de Delta Blues. 

Jullie vorige album 'Flood' was meer akoestisch en folkgericht. Waarom de verandering? 
Dustin – Veel van wat wij doen is organisch en niet gepland. Plots waren we meer rock en hardere liedjes aan het schrijven, en veel mindere akoestische dingen. Het kwam er gewoon zo uit.

Dustin & Aaron: waar houden jullie nog van, behalve de blues. Want grunge was echt wel megagroot toen jullie pubers waren.
Kendall Newby (drummer) – Aaron zeker, want hij is wat ouder dan ons. Maar we hebben allemaal een verschillende muzikale achtergrond, waar we onze inspiratie uit halen.
Dustin – Bij mij was het ook zo. Ik hou wel van de klassieke rock, en bluegrass en country. Maar ook Memphis soul en hiphop. Heel wat uiteenlopende dingen. Het gaat allemaal over muziek, niet alleen blues. We willen alleen maar goede muziek maken. 

En de blues is jullie favoriete genre?
Dustin – Absoluut! Blues is de kern van de Amerikaanse muziek.
Kendall – Bijna elke groep uit de US kan zeggen dat hun muziek op blues gebaseerd is. Het is de basis van heel veel muziek! 

Maar spijtig genoeg zijn er niet veel echt jonge bluesmuzikanten meer.
Aaron – Ik denk dat muziek steeds terugkeert, dus op een bepaald moment zullen de jongeren teruggrijpen naar de blues, zoals in de jaren 90, toen de swing een comeback maakte. Het is een heel grote cirkelbeweging.
Dustin – En het feit dat groepen zoals Black Keys of White Stripes, zoveel succes hebben, wil wel zeggen dat er nog altijd interesse is in muziek die gebaseerd is op blues.

Kathy Van Peteghem